తెగబలిసిన గద్దలెక్కడినుంచో
నాపైనున్న ఆకాశంలోకి
చిత్తకార్తె కుక్కల్లా చొరబడ్డాయ్
నా కాళ్ళకిందున్న మట్టిపొరల లోతుపాతులు
దుర్భిణీ వేసి తెలుసుకున్నాయ్
నా చుట్టూ కనిపించీ కనిపించని తెరలతో
కొండచిలువలా చుట్టేస్తూనే ఉన్నాయ్ !
నీ అనేదే లేదు, అన్నీ నావే …
నింగి నేలా నాదేనంటూ తెగబడిన గద్ద
పోగుపడ్డ తరతరాల ప్రకృతి వనరులను పెకిలించేస్తూ
నన్ను పరాయిని చేసి
తన్ని తరిమేస్తుంటే.. నా జీవికను ,
వేలయేళ్ళ నా అస్థిత్వాన్ని అనుబంధాన్ని
కుళ్ళబొడిచి బొందపెడుతుంటే కుక్కిన పేనులా
మన్ను తిన్న పాములా పడిఉండగలనా ..?!
కొడిగడుతున్న దీపాన్ని నిలుపుకునే ప్రయత్నంలో
నోరు విప్పి ఇదేమిటని అడిగితే
సునామీలా విరుచుకుపడే తుపాకులు
నన్ను దేశద్రోహిని చేసి
నా శవాన్ని పాతాళగరిగెకు
చిక్కిన బొక్కెనలా వేళ్ళాడేసి
ఖబడ్డార్ .. అంటూ హెచ్చరికలు
తెగబడ్డ రాబందులకు
జై కొట్టే పాత్ర విజయవంతంగా పోషించే
పాలితులకు నేను , నా జాతి ఎప్పుడూ
కానివాళ్ళమే.. కానీ, మేమిన్నాళ్లూ
కాపాడుకుంటూ వచ్చిన నింగీ , నేల , నీళ్లు
పందికొక్కుల కలుగుల్లోకి చేరిపోతుంటే
నేనెలా ఊరుకోగలను ..?!
తవ్విపోసిన కొండలూ గుట్టల సాక్షిగా
నేలమాళిగల్లో నువ్వు రాశులు పోసిన
ఖజానా ఖనులు నా జాతికి
అంకితం చేసి జీవం పొసే వరకూ
ముత్తెమంతలేని ఈ మిణుగురు
సమాధుల్లోంచి మళ్ళీ మళ్ళీ మొలకెత్తుతూనే
నీ అంతంకోసం బారులు తీరిన దివిటీనై కదులుతూనే
వి . శాంతి ప్రబోధ
(ఏప్రిల్ 17, మాతృకలో ప్రచురణ అయిన కవిత )
vsprabodha 